W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na omalizumab, monoclonalny przeciwciało skierowane przeciwko immunoglobulinie E (IgE), jako skuteczny środek w leczeniu przewlekłej spontanicznej pokrzywki (CSU). Badania te dostarczają nowych, istotnych informacji na temat biomarkerów, które mogą przewidywać reakcję pacjentów na tę terapię. Omalizumab został zatwierdzony dla dorosłych i młodzieży (od 12. roku życia), u których standardowe leczenie lekami przeciwhistaminowymi nie przynosi oczekiwanych rezultatów. W Korei Południowej przeprowadzono ograniczone badania dotyczące biomarkerów predykcyjnych reakcji na omalizumab wśród pacjentów z CSU, co czyni to badanie szczególnie istotnym.
Metody badawcze i analiza pacjentów
Badanie retrospektywne przeprowadzono w Yonsei University Severance Hospital, obejmujące 107 pacjentów z CSU, którzy rozpoczęli leczenie omalizumabem w latach 2017-2019. Po wykluczeniu pacjentów poniżej 19. roku życia oraz tych z historią innych chorób alergicznych, do analizy włączono 90 pacjentów. Zebrano dane dotyczące wieku, płci, czasu trwania choroby oraz wyników badań laboratoryjnych, w tym poziomów IgE oraz wyników testów MAST (multiple antigen simultaneous test).
Wyniki badania: zmiany w aktywności pokrzywki
W ciągu 12 tygodni leczenia, 78 z 90 pacjentów (86,7%) wykazało poprawę w klasyfikacji UAS7 (Urticaria Activity Score summed over 7 days). Zauważono, że krótszy czas trwania choroby oraz wyższy początkowy poziom IgE w surowicy mogą być potencjalnymi biomarkerami przewidującymi odpowiedź na omalizumab. W szczególności, pacjenci z dłuższym czasem trwania CSU (mediana 37,5 miesięcy) mieli gorsze wyniki leczenia w porównaniu do pacjentów z krótszym czasem trwania (mediana 11,5 miesięcy).
Analiza laboratoryjna i czynniki wpływające na odpowiedź na leczenie
Wyniki badań laboratoryjnych wykazały, że mediana całkowitego poziomu IgE wynosiła 154,00 IU/mL, a pacjenci w grupie odpowiedzi mieli wyższe poziomy IgE (185,00 IU/mL) w porównaniu do grupy nieodpowiadającej (90,50 IU/mL), co było statystycznie istotne (p=0,046). Dodatkowo, wyższa częstość wykrywania alergenów pokarmowych w teście MAST była związana z gorszą odpowiedzią na leczenie (p=0,033), co sugeruje, że pacjenci z wyższymi wynikami MAST mogą wymagać dodatkowej oceny alergii pokarmowych.
Dyskusja: znaczenie biomarkerów w terapii omalizumabem
Wyniki badania wskazują na istotne powiązania między czasem trwania CSU, poziomem IgE i odpowiedzią na omalizumab. Krótszy czas trwania choroby oraz wyższe początkowe poziomy IgE mogą sugerować lepszą reakcję na leczenie. Warto również zauważyć, że w grupie nieodpowiadającej na leczenie stwierdzono wyższe wskaźniki reakcji na alergeny pokarmowe, co może wskazywać na potrzebę bardziej spersonalizowanego podejścia do terapii. Badanie to podkreśla znaczenie indywidualizacji leczenia pacjentów z CSU, biorąc pod uwagę ich unikalne cechy kliniczne i laboratoryjne.
Podsumowanie: kierunki przyszłych badań
Badania te dostarczają cennych informacji na temat biomarkerów, które mogą być użyteczne w przewidywaniu odpowiedzi pacjentów na omalizumab. Dalsze badania są potrzebne, aby potwierdzić te wyniki w szerszych populacjach oraz zrozumieć mechanizmy leżące u podstaw reakcji na leczenie. Ostatecznie, takie podejście może przyczynić się do poprawy wyników leczenia pacjentów z przewlekłą spontaniczną pokrzywką.
Bibliografia
Kim Wanjin, Kim Su Min, Oh Jongwook, Park HeeUng, Lee Jiwon, Ryu Soorack, Kim Lark Kyun, Cho Han Kyoung, Park Kyung Hee, Lee Jae-Hyun, Park Jung-Won and Park Chang Ook. Biomarkers for Short-Term Omalizumab Response in Chronic Spontaneous Urticaria. Annals of Dermatology 2024, 36(6), 367-375. DOI: https://doi.org/10.5021/ad.24.004.
